Jazz At Home #11 Mechelen concert report: Freddie in samenwerking met Jassepoes |
 |
Jazz At Home Editie 2014 lees meer... - Jazz At Home Editie 2009 lees meer... |
Ieder jaar is het steeds weer uitkijken naar de locaties die de organisatie van Jazz At Home hebben geselecteerd voor hun jaarlijks festival. Dit jaar zijn ze hier al aan de 11de editie toe en voor de liefhebbers van jazz en aanverwanten is het altijd weer genieten om de op met zorg uitgekozen plaatsen je een namiddag te goed te kunnen doen aan een intiem concert. Mechelen wordt tijdens een gans weekend het epicentrum van de Jazzmuziek en in feite telt dit event 3 dagen want de zaterdag ervoor kregen we al een voorsmaakje met ‘Jazz At Home langs de Dijle’. Op de 24 locaties die zijn uitgekozen laten talrijke muzikanten je genieten van hun kunde in telkens 3 sets van 45 minuten. Tussen de optredens door kan je in alle rust je begeven naar het door jou uitgekozen optreden waar je telkens weer vriendelijk wordt ontvangen met een hapje en een drankje. Het is als recensent en/of fotograaf onmogelijk om op de 24 locaties aanwezig te zijn en dus ligt ieder jaar de organisatie bij Erwin Van Rillaer van Jassepoes. Dit jaar zijn we met 6 fotografen die het ganse event proberen vast te leggen op de analoge en digitale dragers en dus gaat deze recensie over de 3 locaties die ik heb uitgekozen. Samen met Erwin zijn buiten mezelf ook nog Eric Kesenne, Jos Knaepen, Johan Vanockelen en Hugo Van de Velde van de partij om zo goed en zo kwaad als het kan een fotoreportage samen te brengen van deze editie.
Een ganse band met een heuse piano was hier in de living neer geplant en dus zal mevrouw des huizes morgen wel weten wat te doen. Met een standard als ’All Of Me’ openen is meteen de koe bij de horens vatten. We krijgen hier 45 minuten de overtuiging dat deze Dunja van alle markten thuis is en even, heel eventjes zou ik ze zelfs willen vergelijken met een jonge Diana Ross al was het maar om duidelijk te stellen dat deze dame klasse heeft. Blues, staat ook op haar lijstje en als liefhebber ben ik dan ook onmiddellijk verloren als ze aan komt draven met het in 1956 geschreven ‘I Put A Spell On You’ van Screamin’ Jay Hawkins. Dunja trekt ook alle registers open en brengt een mooie versie van ‘Wayfaring Stranger’ dat mijn partner in crime voor de dag wel herkende uit ‘The Broken Circle Breakdown’. Deze oude folksong uit de 19de eeuw bracht Dunja hier in duet met gitarist Roel en zo werd het tijd om de laatste locatie te gaan bezoeken.
Samen richting cultuurcentrum om nog een hapje en een laatste Maneblusser en een samenkomst van alle medewerkers die het weerom allemaal weer prachtig hebben gevonden. Op en top een zondagnamiddag met hoogstaande jazz en aanverwanten en zo kan iedereen met volle moed al aan editie 12 gaan zitten denken. Een organisatie die feilloos is te noemen met dank aan Lejo Vanhaelen en de ganse crew.
|
Als eerste locatie heb ik gekozen voor locatie nummer 22. Hier bevindt zich ‘The Patio House’, een stijlrijke B&B aan de rand van het stadscentrum. Onmiddellijk een warm onthaal en met een ‘Maneblusser’ in de hand kon ik vlug nog een babbel slaan met 2 blues copains. Ja, het eerste optreden had nu eens niets met Jazz te maken want hier zouden gedurende 3 x 45 
Ruim drie kwart uur gevuld met aangename country blues, ja ik kon dat best verwerken en later blijkt ook de voltallige bezoekers want het was niet voor niets 3 x uitverkocht. Voor aanvang toch enige hilariteit want Maneblusser Steven werd al meteen op water gezet. Tiny Legs Tim maakt uiteraard gebruik van het moment om promotie te maken voor zijn uitstekend nieuw album en met de titeltrack ‘Stepping Up’ vinden ook de aanwezigen dat het goed is. ‘Big City Blues’ vertelt dan weer de goede en minder goede kanten over het leven in een stad iets waarvan de Mechelaars hier aanwezig de humor wel kunnen vatten. Einde van het eerste deel van onze Vlaamse Sonny Terry en Brownie McGhee en niemand, maar dan ook niemand heeft jazz gemist bij de start van deze ….heu, marathon?
Van de buitenvesten terug richting centrum en zo komen we uit bij de familie Van der Vorst – De Ron. In een statig herenhuis bevindt zich de huiselijke kring van deze familie. Mevrouw De Ron wringt zich in alle bochten om toch maar iedereen persoonlijk welkom te heten en op deze locatie nummer 7 zal ik ook 
‘Live’ heb ik nog niet het genoegen kunnen hebben om ze aan het werk te zien, dus stond deze Dunja Mees Group op mijn verlanglijstje. Ronde de prachtige tuinvijver bevinden zich de andere leden van de band die bestaat uit Koen Minnaert (trompet), Kanza Mees (drums), Roel François (gitaar), Raf Geudens (piano) en Rik Lenaerts(bas). Na de welkomsdrink en het daar bijhorende hapje bleven we nog even op onze honger zitten want trompetist Koen was zich van geen kwaad bewust en dacht dat zijn inbreng na de eerste set er al op zat….you have to work for the money Koen! 
Sometimes you have to save the best for last en dat had ik ook in gedachte bij de aanvang van het programma. Op locatie 16 komen we aan in ‘Galerij Duende’ waar we ook 3 dames van de organisatie aantroffen die alle drie voortreffelijke gastvrouwen waren. De vorige 2 sets was er meer wijn dan bier gedronken en dus konden we ook hier genieten van alweer een goed gevuld glas Maneblusser …cheers!
Heel intiem begint deze Loumèn met ‘Whatever Lola Wants’ een nummer dat alle grote jazz diva’s in hun repertoire hebben en dus mag dit ook niet ontbreken in de songbook van deze diva. Als artieste werken en leven in Brussel dan spreek je vlot Frans en Engels maar mijn verbazing is des te groter wanneer ze zomaar iedereen inpakt met haar kennis van het Nederlands en daar doe ik mijn hoed voor af. Ik moet de vorige 2 maal bedwelmd zijn geweest door haar zangtalent want het is pas nu dat ik bij dit nummers de woordspeling van René opmerk en dus…Whatever Loumèn wants, Loumèn gets en dat gebeurt hier dan ook daadwerkelijk. 
Material Girl, ja, Madonna is ook van de partij en Loumèn moet niet al te fel aandringen om er een sing-a-long van te maken. Zoals we reeds gewoon zijn kost het haar ook hier in deze galerij weinig moeite om iedereen te overtuigen om er samen een leuke set van te maken. Uit onverwachte hoek wordt er zelfs gevraagd en gesmeekt om een verzoekje en zo duurt het hier maar ‘On and On’. Helaas moet hier ook de tijd in het oog worden gehouden ook al is dit het laatste van de dag toch is het 'the end', maar we gaan allen huiswaarts met in ons hoofd…wat kan die Loumèn zingen!even in het verleden met... |
more pics on
|
